Treviso

Langzaam rijden we weg uit de heuvels, naar het laatste, vlakke traject, de Po-vlakte op. De temperatuur stijgt iedere dag iets, maar gelukkig hebben we een licht wolkendekje dat de zon in de ochtend weg houdt. De rit naar Treviso is kort en we komen rond koffietijd aan in Treviso.
Hier hebben we twee nachten geboekt om de stad nader te kunnen bekijken. Treviso is een stadje met een leuk centrum, vol met oude gebouwen, vanaf de dertiende, veertiende eeuw.
In het midden van de stad ligt de Piazza dei Signora, waar vroeger de regenten bijeen kwamen. Er zijn volop leuke straatjes, veelal voorzien van galerijen waar je uit de zon kunt lopen. Het doet niet zozeer aan Venetië denken als aan Bologna of Florence. Een echte heerlijke italiaanse stad maar dan niet overvol met toeristen. 
Het oude centrum wordt niet alleen omringd door een stadsmuur, waar nog wat resten en drie stadspoorten van over zijn. Maar ook door de rivier de Sile, die zich in een paar takken verdeeld, die dwars door/langs het centrum stromen. De kanalen geven het centrum een gezellige uitstraling, en doen in zeker opzicht aan het water in Gouda denken, al stroomt het hier steviger.
Er is een watermolen actief, en al dwalend lopen we ook nog tegen de resten van een voormalig waterrad aan.
Treviso boogt op zijn bijnaam Stad van de kunst, en heeft ook wat interessante beeld, zoals die van de Drie gezichten en die bij de fontijn van de borsten (zie foto’s).
Dankzij Marion en Michel eten we een avond bij Toni del Spin, waar je voor een uitstekende maaltijd terecht kunt. Met toe (voor Miriam) Tiramusu, het zoete gerecht dat in Treviso is uitgevonden.
Morgen de laatste etappe naar Venetië.