Nieuw en oud Montpellier

Als we iets van stadsuitbreiding willen zien, is Montpellier een bijzonder mooi voorbeeld. Ten zuiden van het oude centrum zijn in de jaren tachtig (Antigone) en daarna (L ‘Arbre, het Regiokantoor en Port Marianne) forse wijken aangelegd. Alles zes tot acht hoog, met L’Arbre en een aantal andere torens die nog hoger zijn. Het geeft een echt stadsgevoel, met veel functiemenging en voorzieningen. Het Olympisch zwembad uit de jaren negentig ingeklemd tussen de woningen en winkels. Veel goede architectuur, en een beeld dat heel anders is dan bijvoorbeeld Rotterdam met zijn vijf hoog lagen en hoge torens in het centrum. Waar de ruimte vandaan komt (weiland, braakliggende gronden of sloop van oude bebouwing) is niet helder, maar er is een boeiend nieuw deel aan de stad toegevoegd, waarbij er nog steeds flink wordt gebouwd.
Een hoogtepunt is het nieuwe Hotel de Ville, waar over enkele dagen trouwens  een beachvolleybal toernooi gaat plaatsvinden. Een grote arc, met een tuin/park, ontworpen door Jean de Nouvel.
In de nieuwe wijk ligt ook De Wolk van Philip Stark en het RDC (Regionaal Design Centre) met een mooie meubel/interieur winkel. Verderop staat een ronde flat die doet denken aan de toren van OMA bij de Bijenkorf in Rotterdam, maar dan beter.
Via een as lopen de nieuwe buurten over in de oude stad, doorsneden met een gezellig plein, de Place de la Comedy, waar ook de Comedy aan gevestigd is.
De stad Montpellier is redelijk oud. Aan de eind van het oude centrum is voor Lodewijk de XIV een Arc de Triomph opgericht, met een bescheiden standbeeld van de Zonnekoning. Zie de foto waar Miriam hem aanwijst. Ook is er een enorm aquaduct uit de 18e eeuw, dat heeft gediend om de stad van vers water te voorzien.
Montpellier was voor ons onbekend, maar echt een verrassing. Aanrader!
Aldus opgetekend bij Leon, na de mosselen