Albufera en de kust

Na onze eerste dagen in Valencia gaan we weer fietsen, naar het zuiden. Daar ligt tegen de stad aan een natuurgebied waar op grote schaal rijst wordt verbouwd. Dat betekent veel water, en dat is aantrekkelijk voor vogels.
Eerst moeten we de stad uit, en dat gaat ook langs het havengebied dat we eerder in de verte zagen liggen. Er ligt een prima fietsinfrastructuur en dat is mooi meegenomen. We krijgen de Middellandse Zee te zien met opkomende zon. 
dan slaan we af voor een heen en weer tour door Albufera. De weg leidt tussen de rijstvelden door, en gaat dan links, dan rechts. Op een gegeven moment zijn we weer terug bij de grote weg direct langs Valencia. We kunnen de Ikea zo’n beetje aanraden. Hun spullen zijn we in heel wat apartementen tegen gekomen…
Dan gaan we weer van de stad vandaan, langs boomgaarden met sinaasappels, mandarijnen en ook nog een soort appels of perziken die we niet kunnen duiden.
De hele tijd schieten er vogels omhoog als we langs fietsen. In het bijzonder de de koereiger, de kleine en af en toe een grote zilverreiger, en boelveel blauwe reigers. Het is hier echt een Reigerstraat, doet me even denken aan nummer 51 in Den Helder, waar mijn tante Jo en oom Kees woonden.
Op een gegeven moment zien we een troep zwarte vogels. Grootte van reigers, maar hebben ze niet toch een kromme snavel? Ibis zou het dan zijn. Die hebben we in Roemenië en in Afrika ook mogen bewonderen. Onze deskundigen van de Sake Kromhoutswei bevestigen dit. Dank Anton.
Hoewel de afstand de bekende 65 km is, zijn we best moe. Oneffen wegdek en geregeld wind tegen laten zich voelen. 
Ondertussen maakt Valencia zich op vaar het hardloop evenement, wat ook was te zien aan de hal die uit de grond werd gestampt toen we wegreden.
Hier is het rustig, in El Perelló.