De Middellandse Zee en meer

We rijden tijdig, want in de loop van de dag wordt het weer warm en weinig bewolking. We rijden een flink stuk door de Camargue, eerst langs het Nationaal park, later door het ‘gewone’ gebied. Veel beter dan per Jeep, zoals we gisteren deden. We zien grote Zilver Reiger, Koereiger, Ralreiger, Ibissen, zwanen, scholeksters en veel moeilijk te determineren vogeltjes (altijd lastig vanaf de rijdende fiets). Gisteren zagen we trouwens een Wezel in het water. Miriam spotte een vos die de weg overstak. Kortom, best het nodige te zien.
Het eerste deel, nadat we Arles zijn uitgefietst, is aantrekkelijk. Vlak, maar veel water, boomgaarden, meertjes.
dan volgt een deel langs kanalen, over mooie fietspaden. Als je nadat hobbelasfalt hebt gehad, wat in het eerste deel het geval was, merk je weer hoe fijn zulke mooie paden fietst. Zeker als er zo’n schuine wind tegen staat als vandaag. We voelen mee met Marion en Michel, die grote stukken zo hebben moeten rijden.
Bij de kust wisselen schilderachtige maar zeer toeristische stadjes af met de meest verschrikkelijke vakantieindustrie gebieden, met als voorlopig dieptepunt La Grande Motte. We rijden dat allemaal door en stoppen dan iets buiten het drukke gebeuren, en nemen de Middellandse Zee duik. Het doel van de Groene Weg is bereikt. We zijn aan de Middellandse Zee!
We bezoeken weer een interessante stad, Montpellier, maar daarover morgen meer. Voor nu rusten we eerst uit want het waren 85 km, en vaak windje tegen en op het eind veel ietsjes te warm. Maar we hebben vandaag een hotel met zwembad…