Naar het westen

4 september 2022 - La Teste-de-Buch, Frankrijk

Gisteravond, iets na 24 uur kwam de vertraagde trein van Ellen binnen op station St Jean Bodeax. We gaan nu in een week naar San Sebastian fietsen. Spnaje komt n zicht. Vandaag is het weer mooi, warm weer. De rit van Bordeaux naar de route langs de oceaan gaat langs een redelijk drukke weg, eerst met apart fietspad, later gewoon op de weg. Een poging om het laatse deel daarvan via een weg door het bos te doen mislukt, omdat het bospad na enige tijd rul zand werd. Dat betekende terug naar de weg, en langs het verkeer uitrijden.
Dan gaan we over op de route VelOdyssee( oftewel eurovelo 1).  een route van Noorwegen langs de Atlantische Oceaan naar Spanje. Wij rijden het stuk door Les Landes. Dat is weer mooi fietspad door het bos afgewisseld met rustige wegen.
Het is goed om weer bij te praten met Ellen. ‘s Avonds  doen we dat in een oesterhaven aan een baai van de oceaan.

Ywe en Esther vroegen wat zo lang fietsen nu met ons doet. Toen ik ( Miriam) vijf jaar geleden voor het eerst 3 maanden ging fietsen, had ik verwacht dat het fietsen tot hele nieuwe inzichten zou leiden. Bij mij werkt het niet zo. Fietsen is gewoon heerlijk ontspannen: buiten zijn, een beetje je lichaam testen, lekker eten, mooie natuur, een bijzonder kofffietentje, leuke stadjes, geregeld een onverwachte ontdekking zoals vandaag de oesterhaven. Het is gewoon heerlijk, maar verheven inzichten…
Voor mij is het heerlijke ook dat er gewoon eens heel weinig hoeft, weinig prikkels. Vlak voor vertrek sloot ik mijn werk in Rotterdam Zuid af. Een grote stap voor mij. Het was echt mijn missie om het wonen voor bewoners in Rotterdam zuid te verbeteren. Misschien wel de moeilijkste klus  uit mijn loopbaan. Ik voelde  me super verantwoordelijk voor Zuid, het grote  budget, mijn team en het krachtenveld was niet simpel. Het was heel mooi om 5 jaar aan  deze klus te werken, maar er is nu wel een last van mijn  schouders. 
Ik heb nu maar 1 zorg: de trappers rond draaien, heerlijk genieten! 

Foto’s

6 Reacties

  1. Franklin:
    5 september 2022
    waarom lijken al die wegen zo eideloos recht.

    PS Moest ineens denken aan Forrest Gump, ging in zijn eentje hardlopen, maar er kwamen steeds meer mensen bij. Als jullie gewoon blijven fietsen, eindigen jullie ook met een colonne volgers

    groeten uit Lochem
  2. Leo Hartveld & Miriam van Lierop:
    6 september 2022
    Ha Franklin,
    De kanalen zijn inderdaad recht, maar ondertussen is de route weer zigzaggend, en soms zelfs op en neer vanwege wegblokkades…
    Hoe heb jij dar Canal du Midi gedaan? Met de auto, of wandelend?
  3. Ywe:
    5 september 2022
    Op mij komt een golf aanrollen met de kracht en hoogte van een tsunami. Ik weet precies wanneer die golf mij bereikt: zondag om tien over half twee in de middag. Het is dan precies 65 jaar geleden dat mijn moeder, Johanna Meijer, mij het leven schonk aan de Duyststraat 51 in Rotterdam, vlakbij het Kasteel. De golf kreeg ik pas echt in beeld vijf jaar geleden. Een paar weken geleden diende zich het gebulder ervan aan, onontkoombaar en dreigend. De laatste barriëre nam ik afgelopen vrijdag met de verjaardag van Rinto, mijn oudste zoon. Nu is er alleen nog de tikkende klok die onverbiddelijk de seconden, minuten, uren en dagen wegtikt. Beklemmend en beangstigend.
  4. Miriam:
    6 september 2022
    Hoi Ywe, 65 jaar bijna! Een mijlpaal. Spannend een volgende fase. Ik ben nog niet zover. Eerst nog op naar de 62 jaar. Deze vakantie laat me zien dat deze levensfase mooie nieuwe mogelijkheden biedt! We kunnen er helaas niet bij zijn zondag, ik wens je een hele mooie dag.
  5. Ywe:
    7 september 2022
    Dank voor je reactie Miriam, dat kan ik waarderen. Voor mij was 62 een hobbel als alle jaren die niet eindigen op een 0 of een 5. Voor mij is 65 buiten categorie, maar dat heb ik geloof ik wel duidelijk gemaakt. Van Leo, die me gisteren belde, wat ik ook waardeerde, begreep ik dat het afscheid van je functie als projectmanager ingrijpend is voor jou. Sterkte ermee!
  6. Franklin:
    7 september 2022
    Ha Leo,

    We gaan bijna elk jaar naar Languedoc, dus Canal du midi hoort daarbij.
    We wandelen altijd veel, maar niet langs het kanaal, meer richting Montanges Noir

    Groeten ook aan Miriam, lekker even uitblazen en doorfietsen na zwaar project