Langs Rembrandt

We vorderen op weg naar Bordeaux. Opnieuw stukken langs het kanaal. Het ziet er steeds herfstiger uit. Vannacht is er wel de nodige regen gevallen. Een week of twee geleden is er ook een heleboel regen gevallen (7-14 cm). Maar de bladeren vallen toch naar beneden vanwege de enorme droogte die er is geweest.
We hebben windje mee, en dat rijdt altijd aangenaam. Niet zo warm als afgelopen dagen. Het parkoers is mooi, maar niet spectaculair.
Fijn dat we langs het op een heuvel gelegen Mas d’Angenais rijden. Daar houden we onze eerste koffie pauze, boven op een pleintje voor de kerk. Deze kerk is niet zo lang geleden in het nieuws geweest, omdat het schilderij Christus aan het kruis weer is terug gehangen. Het is een late ‘ontdekte’ Rembrandt. Altijd de moeite waard om een heuvel voor op te klimmen.
Naast het hert, de eekhoorn, de blauwe reiger hebben we nu ook de ijsvogel kunnen spotten.
We eindigen in La Réole, of liever in Mas de Réolais, een Chambres d’Hôtes die boven op een weer wat hogere heuvel ligt. Dat is dus even klimmen en daarna genieten van het mooie uitzicht. De gastheer ontvangt ons wat knorrig, omdat we te vroeg aankomen. Maar na enig gesoubat ontdooit hij en gaat hij onze kamer klaar maken. Het is groot, zeer goed voorzien van alle gemakken, en de beste die we op al onze reizen tot nu toe hebben gehad.

Ywe vraagt in een reactie om nog wat nadere persoonlijke inkleuding. Wat doet het fietsen met ons?
Dat is een terechte vraag. Laat ik voor mijzelf (Leo) een eerste antwoord geven. Als je fietst ben je binnen een dag los van de alledaagse gang van zaken. Nu is het afgelopen jaren al veel rustiger dan in bestuurstijd. Maar je bent bezig met de route, slaapplaatsen en gezamenlijk fietsen. Ons tempo ligt ongeveer gelijk, vlak rijdt Miriam wat harder, klimmen doe ik beter. Met de afstanden en het klimwerk hou je rekening met de ander. Dat is ook de reden dat we onze route af en toe aanpassen, zodat het fietsbaar voor ons beiden is.
Je hebt nog meer tijd om dingen met elkaar te bespreken, persoonlijk en ook politiek. Dat laatste is wel een stuk verder weg, hier op de fiets. Ik doe nog wel een paar vergaderingen, on line. Dat vind ik prettig om te doen.
Op het persoonlijke vlak kom je elkaar natuurlijk ook tegen. Dat is nog wat intensiever dan gewoonlijk. En gaat positief.
Tenslotte missen we julie allemaal een beetje, al is dat niet tijdens het fietsen zelf.