De auto en de trein

Na een soepele rit vam 670 km zijn we in València aangekomen, onze laatste grote stad. Het begin van de rit ging over een tweebaans weg kronkelend door de bergen. Best vermoeiend. Daarna was het recht toe recht aan grote weg. Beter.
Bij vertrek uit Ronda zagen we een deukje aan de rijderskant, die eerder niet was opgevallen. Aangezien we nergens tegenaan gereden zijn, en de auto binnen geparkeerd stond, moet die er al hebben gezeten. Maar tijdens het rijden zit je dat toch dwars.
Maar onze ‘vrienden’ van de autoverhuurderd hebben er niets over gemeld. De aflevering van de auto verliep zo een stuk soepeler dan het ophalen.
Het afleverpunt was het treinstation in Valencia. Daar hebben we (tegen beter weten in) geprobeerd treinkaartjes voor Teruel, dat hier 180 km vandaan ligt, aan te schaffen. Maar er was geen plaats voor de fietsen. O ja, er was een de trein van 12.30 uur plaats voor één fiets. Niet goed? Dan een dag later? Ja. Maar nee, het was toch niet helemaal zeker of de fietsen dan meekonden. Jullie begrijpen, ik heb het helemaal met Renfe (de Spaanse NS) gehad. Goed dat we een auto hebben gehuurd, en voor de komende dagen schrappen we de fietstocht Teruel - Valencia. Er is veel te doen in València en omgeving, dus dat gaat goed komen.
Ons appartement ligt niet ver van het strand. De fietsen kunnen er in het zithoekje staan. 
En om te beginnen hebben we eerst een wandeling door de buurt en naar het strand gemaakt. Dat ziet er goed uit, en komende dagen wordt dat naast de stad bezoeken ook zwemmen en zonnen.