Marnay bereikt!

Op de laatste ‘echte’ fietsdag hadden we voor het eerst sinds we vertrokken uit Gouda een stralend blauwe hemel. Zonovergoten en met een flinke Oost/NoordOosten wind in de rug hebben we het laatste stuk uit de eerste boekje Van De groene weg naar de Middellandse Zee uitgereden.

Het begon met een afdaling van 3 1/2 km (die vermaledijde klim van gisteren aan het eind van onze rit, maar nu lekker naar beneden). Vervolgens een flink stuk langs de Saône waar een fietsroute is uitgestippeld, en het prima fietsen is. Er zijn de nodige waterwerken aan de gang, onder ander een tunnel die men aan het aanleggen is. Sowieso valt op dat er flink aan de infrastructuur wordt gewerkt. Geregeld ‘Deviation’, omdat  men de weg opnieuw aan het asfalteren is of anderszins aan het onderhouden is.

Daarna weer over de heuvels, van wat ondertussen Bousgogne France Comte is geworden. Enkele stukken van 5, 7 of 8% stijging, maar daar draaien we nu de hand niet meer voor om, ook al was er één van 3 km lang bij. Maar netto zijn we vandaag een flink stuk gedaald, en dat heb je soms kilimoeters lange afdalingen met de wind in de rug. Ja, zo komen we wel bij de Middellandse Zee.

Al vrij vroeg rijden wa Marnay binnen, wat natuurlijk wel vastgelegd moet worden. Ook zien we een wijnproeverij, die gaan we later in de middag nog even bezoeken. Een eenvoudig hotelletje ligt in het centrum van het stadje. Vandaar uit maken we een korte stads wandeling (kort, want anders loop je uit Marnay). Er is een bijzonder kerkje, uit de 13e eeuw, waarvan de toren nog intact is. De rest is in de loop der eeuwen gerenoveerd of reconstrueerd. Van het stadskasteel, dat met veel poeha wordt aangeprezen, is weinig meer over.

Door Marnay loopt de Ognon, en dat levert schilderachtige plaatjes op. Er heeft een watermolen gestaan, maar die is dit jaar omgetoverd tot een soort kunstwerk, waar met gewapend beton een paar verdiepingen op de oorspronkelijke etage zijn toegevoegd. Best origineel. Zie natuurlijk hiervoor de foto’s.

Met de 60 km van vandaag zitten we op 945 km, net niet de duizend aangetikt. Morgen nog een (niet helemaal vlak) stukje naar Besançon, en dan is het verder treinen geblazen. Volgend jaar hopelijk meer.