Terug naar Bazel

Het is dan zover. Miriam haar verlof is gestart, drie maanden vrij en dan een nieuwe klus, voor twee dagen per week. Maar eerst fietsen. We zijn op weg. Naar Madrid.
Voor de liefhebbers een kort blog en wat foto’s. Mensen die nieuw uitgenodigd zijn, als je geen belangstelling hebt, klik de uitnodiging of de mails weg.

Vorig jaar hadden we drie weken om een begin te maken met de tocht Gouda - Madrid. We zijn via Maastricht, de Ardennen en de Elzas/Vogezen gekomen tot Besançon. Vandaar de trein naar Bazel, en toen naar huis. Een mooie tocht.

We zijn weer van huis weggereden, naar Utrecht Centraal. Lekker fietsweer, 23° en een licht tegen/zijwindje. Gelardeerd met omgekeerde vlaggen van de boeren, die nu op de snelwegen zorgen voor een ongewenste verlenging van de activiteiten van het Instituut Asbestslachtoffers waarvan ik in het bestuur mag zitten.

Met een theepauze in Montfort, en een hapje eten bij Het gegeven paard (dat men uiteraard niet in de bek kijkt). 
Op tijd naar het perron alwaar de Nightjet naar Basel zal vertrekken. Als speciaal uitzwaaicomité kwam Henk langs, die juist uit Deventer richting Gouda kwam, dat was erg leuk, met een spandoek, cq spanbord Bon voyage.
Kon hij gelijk even meezoeken waar de fietsen wagons waren, want volgens het overzicht op het bord zouden die er niet bij zijn. Viel gelukkig mee.
De trein was een bijzondere ervaring. Net gestart als Nightjet naar Bazel, reed onze trein het eerste deel in een tempo dat de titel Schilpadexpress meer toepasselijk maakte. En naast de mensen met reserveringen (vol) reden er nog heel wat mensen mee die op goed geluk een kaartje hadden gekocht. Lekker druk dus.
Aangezien we anders om 06.30 in Bazel zouden aankomen was de vertraging niet zo erg. 8.15 uur is een mooie tijd van aankomst.
Bazel is en blijft de moeite waard, maar aangezien we vorig jaar drie dagen Bazel hadden gehad dankzij de machinistenstaking van de DB zijn we gelijk weggereden.