Hoogtepunten op het San Marcoplein

Venetië. Stad van gevluchte Romeinen. Stad van de handel op de Levant. Enige tijd een van de machtigste steden ter wereld. Stad waar onder andere Titiaan, Venetano en Tintoretto hun sporen hebben achtergelaten.

Na 37 jaar bezoeken we deze prachtige stad weer. In 1980 zijn we er tijdens onze eerste vakantie ook geweest. We hebben vandaag een tour gedaan in het Dogepaleis (Palazzo Ducale) en de Basiliek San Marco.

Het Dogepaleis was het politieke centrum van Venetië, met de Doge, de senatoren en de adel. Met de rechtbank, de klachtenbus die met drie verschillende sleutels geopend dient te worden en waarvan de ingediende klachten kunnen leiden tot rechtzaken. En eventueel, na veroordeling al dan niet op basis van afgedwongen bekentenissen, tot gevangenisstraf.

De entree was overweldigend, met met goud beschilderde plafonds en een rijke schakering aan (beeldende) kunst. In de verschillende zalen, de wachtkamer voor ambassadeurs, de senaatszaal, de zaal waar recht werd gesproken, de zaal van de Goge zijn door tal van artistieke grootheden voorzien van schilderijen, beelden en andere versieringen. Meestal staat er een van de 120 Dogen, die Venetië heeft gekend, op de schilderingen afgebeeld.

In het oogspringend is het schilderij Het Paradijs, waarom zo'n 600 verschillende personen op staan afgebeeld en dat de volle breedte van de grootste zaal van het paleis, beslaat. Een wonderwerk van Tintoretto cs.

De bouw van het Palazzo Ducale duurde enkele eeuwen, zodat er meerdere bouwstijlen (gotisch, renaissance) zijn gebruikt.

Na het Dogepaleis hebben we de Basiliek San Marco bezocht. Deze kerk was lange tijd de kerk van de elite. Alleen voor de Doge c.s.. hoe anders nu.

De San Marco is denk ik de mooiste kerk ter wereld. De rijke schakering van marmer, vanuit alle hoeken en gaten van Italië en daarbuiten bijeen gehaald. De mozaieken die met goud zijn omlijst of van goud gemaakt. De beelden. En het Pala d'Oro, het gouden altaarstuk, waar vele Dogen aan hebben bijgedragen (moesten bijdragen). De bouw van de Basiliek San Marco duurde rond 10 jaar. Met het interieur is men 600 jaar bezig geweest. En dat is er aan af te zien.

Het was overigens afgeladen druk, zowel in het Dogepaleis, de San Marco als op straat. Maar dat wisten al. En lekker warm. Wat we ook al wisten. Ook is Venetië een doolhof, waar je voor je het weet 180 graden de verkeerde kant uit loopt. Dat hebben we dan ook gedaan. Maar uiteindelijk kom je wel weer bij de bordjes die je naar de trein of het San Marcoplein verwijzen.