Over de Buchener Höhe

Vandaag wacht de eerste Alpenetappe. Met drie klimmetjes en verder gestaag klimmen is het een mooie uitdaging. 

Het weer zit erg mee. Opnieuw vertreken we met een onbewolkte blauwe hemel. De Alpen zijn goed te zien, al komen daar wel de eerste wolken boven. Het kwik ligt 's ochtend al boven de 20 graden, en loopt op tot 28. Lekker warm dus.

De route loopt eerst langs een drukkere autoweg en begint gelijk met een klim van een aantal kilometer. Later wordt het fietsen over een rustiger fietspad en een klim naar de Oosternijkse grens. Bij de grens worden we vriendelijk bekeken door een meneer naar een geavanceerd apparaat dat met me meedraait en me op de foto zet. Grensbewaking anno 2017. Maar we mogen doorfietsen. In de krant zagen we het bericht dat Oostenrijk pantserwagens gaat inzetten aan de grens met Italië om de vluchtelingen van over de Middellandse Zee tegen te houden. Vandaag staat er weer dat het op 'een misverstand' berust...

Over dit onderwerp heeft Branko Milanovic in zijn boek Wereldwijde ongelijkheid  een aantal interessante dingen te melden. De economische achtergrond van de economische migratie zit hem in de inkomensongelijkheid tussen landen, waar honderd jaar geleden de ongelijkhed tussen klassen de dominante factor in de wereldwijde ongelijkheid was. Dit leidt tot migratiebehoefte, die alleen zal afnemen als de ongelijkheid tussen landen fors verminderd. Of zal tot acceptatie van migratie moeten leiden, met compensatie voor degenen die er het meest onder te lijden hebben, de laaggeschoolden in de ontwikkelde landen. Hierbij schetst hij het idee van migranten met formeel andere rechten dan de autochtone bevolking.

Terug naar de Oosterijkse Alpen. Daar krijgen we een stuk van 15 km met 1 á 2 % stijging. Dat lijkt makkelijk, maar de eerste twee klimmetjes zitten wel in de benen. Ik ben blij als we vlak voor de laatste klim de benen kunnen strekken en ontspannen bij de lunch. De rit eindigt met de laatste klimmetjes van 9 en 5 % naar de Buchener Höhe op 1256 m. Daar zijn ze vergeten een bordje met de hoogte van de pas te plaatsen. Als je het bos dat de top bedekt, uit bent kijk je de vallei in en op de weg naar beneden. De afdaling is 7 km 9 - 10%, en na afloop zijn we 100 meter later dan we waren in Garmisch Partenkirchen... Miriam rijdt de daling met de rem erop. Dan tijd voor een douche en rust.