De Apennijnen in

Gezien de weersvoorspelling zijn we vroeg opgestaan om nog een paar uur in de relatieve koelte te kunnen fietsen. Dat ontbijten en klaar maken duurt dan toch altijd weer even langer dan beoogd, maar iets na 7.30 uur zitten we op de fiets. Het is minder dan 25 graden, dus dat is goed te doen.

Sant Arcangel uitkomen lukt wel, maar ergens sla ik links af waar rechts staat. We lopen (gelukkig) snel vast, zodat ik de fout tijdig kan ontdekken en herstellen. Dat krijg je met dat vroege opstaan.

Vervolgens wordt er een fietspad gerepareerd, en is daarom afgesloten en verderop nog een keer één, en het moge duidelijk zijn dat ik wat extra tijd kwijt ben aan het vinden van de juiste weg. 

We krijgen bij een bewolkte hemel ook een paar spatten regen... Het moet niet gekker worden.

Gelukkig wordt het na de koffiepauze ouderwets warm. Rond een uur of 12 tikken we de 30 graden weer ruim aan.

De route kent de nodige klimmetjes en stijging. We moeten 400 meter omhoog. Zo'n 10 km voor ons overnachtingspunt is er zo'n klimmetje, maar dat staat niet aangekondigd. Vervelend, vooral als je er niet op voorbereid bent. Het levert een wat boze reisgenote op. 

Het landschap is echter de moeite waard. Heuvels en bergen, bosjes en velden met gras, mais en bloemen. En er zijn de nodige mooie vergezichten, waar we zowel vooruit als terug kunnen kijken.

Relatief vroeg melden we ons bij de Agri Turistique, waar de eigenaresse niet alleen lokale tomaten en een fles fris water aanbiedt, maar ook spagetti als lunch. We houden ons echter bij het ingekochte brood.

Zonder de Italiaanse Wifi, waar we geregeld ernstig ontstemd zijn, toch het blog. Met WIND E, de 3G en 4G.