Doñana, opnieuw

Als je iets van de natuur wilt zien, kan dat het beste bij zonsopgang, of zonsondergang. Dus vandaag weer vroeg op. We vertrekken dit keer uit het dorp, dus we kunnen naar het Bezoekerscentrum wandelen.
Opnieuw rijden we per bus door het natuurgebied, nu het noordelijke deel. Naast tal van herten, alleen of in groepjes, zien we gieren, een valkje, een kleine uil, een groep raven, paarden, en een hop. Het vertoeven in zo’n natuurgebied is heerlijk, en we maken ook een korte wandeling met de groep.
Het is toch vooral de natuurbeleving die dit uitstapje de moeite waard maakt, want faunatechnisch is het beperkt. En zoals in Afrika het Luipaard verstopt bleef, vertoonde de Iberische lynx, het hoofdprogramma van dit natuurgebied, zich helaas niet. Er schijnen er zo’n 94 te zitten, verspreid over het uitgestrekte gebied. Via een gericht broedprogramma van twintig jaar is de populatie op een verantwoord peil gebracht. Hoofdgerecht op hun menu is het konijn, dat het dan ook redelijk moeilijk heeft in deze  streken.
Nu wordt er gewerkt aan de terugkeer van de wolf naar het zuiden van Spanje.
Ook kregen we nadere informatie over El Rocío. Niet alleen komen er meer dan een miljoen ( 1 1/2 miljoen zegt de gids) naar dit grote festival (deel religieus, maar ook gewoon feestelijk), men brengt ook op grote schaal paarden mee. El Rocío is het paardencentrum van Spanje, en tijdens de feestweek zijn er dan zo’n 250.000 paarden in het dorp. Dat verklaart ook waarom het er als een veredeld wild west dorp uitziet, met veranda’s en hekken om de paarden aan vast te binden, en uitsluitend zandwegen.
We raken ondertussen wel benieuwd naar hoe het er de feestweek uit moet zien, al bedanken we voor de eer er dan te moeten verblijven.
Omdat we geen genoeg krijgen van Doñana maken we ‘s middag als het op zijn heetst is nog een wandeling door een nabijgelegen deel van het park. Het is er heerlijk wandelen, deels beschut onder de bomen. En we zien opnieuw de hop, en de blauwe ekster, daarop geattendeerd door de ornithologen van de Sake Kromhoutswei. De Spaanse Mus gedraagt zich net als de Lynx, die vertoont zich niet.
‘S avonds maken we nog een laatste rondje door het dorp en werpen nog eens een blik op het verlichte Heiligdom van Onze Vrouwe van El Rocío.