Naar het Atlantische stroomgebied

Weer tijdig vertrokken uit Carcassonne vanwege de verwachte temperatuur. Ik was hier in 1977 of 1978 voor het laatst geweest, ook op fietsvakantie. Toen doorkruisten we vanuit Avignon de Cevennes, met keerpunt Carcassonne. Terug  naar Orange, Vaison la Romaine en de Mont Ventoux.
Nu richting Toulouse met een tussenstop in Port Laugarais, vlak bij het hoogste punt van het Canal du Midi. We hebben nu windje mee, en met uitzondering van de eerste 15 km redelijk tot goed wegdek. Dat scheelt, en het kost een stuk minder inspanning. Bij elkaar stijgen we wel wat, getuige de tientallen sluizen die we tegen komen. Diverse dubbele, een drie dubbele en zelfs een viertraps sluis. Zonder meer bijzonder om te zien. 
Een probleem bij aanleg van het kanaal was natuurlijk om voldoende water te hebben, en dat is in het bijzonder prangend in het hoogste deel van het kanaal. Want het water stroomt zowel richting Carcassonne en Middellandse Zee als Tolouse/Atlantische Oceaan. Dat Riquet en Vauban dit alemaal hebben overwonnen geeft wel aan wat voor goede waterbouwers het waren. Ook Frankrijk kon er wat van.
Onderweg hebben we weer prachtige vergezichten en we komen naast de spreekwoordelijke  eeuwige wijnvelden ook nog enkele velden met in bloei staande Zonnebloemen 🌻 tegen. Het blijft genieten!
De laatste sluis van vandaag, de Ecluse d’Ocean, is ook een bijzondere. Want hier komt het Canal du Midi op zijn hoogste punt, en gaat het water weer naar beneden. Het Canal du Midi eindigt in Toulouse, waar het water overgaat in het Canal Latéral a la Garonne en de Garonne, die weer uitmondt in de Atlantische Oceaan. Het is de grens tussen de stroomgebieden van de Middellandse Zee en de Atlantische oceaan.Het was een heerlijke fietsochtend. De middag is voor het schoonmaken van de fietsen na al de zandwegen en vooral siesta aan het zwembad.