Afscheid en nieuwe wegen

Ellen vertrekt om 11 uur uit Hendaye. Er rijdt een metrotrein van Donostia ofwel San Sebastián naar Hendaye. Wij stappen ook in de trein om in Hendaye de route naar Madrid weer op te pakken. Het stuk tussen San Sebastián en Hendaye was niet zodanig interessant en relaxed dat we het nog een keer wilde rijden. Zo maken we kennis met het OV in Spanje waar nog steeds een mondkapjesplicht geldt. Verstandig dat men dat doet, want het beschermt mensen die risico lopen, en het is een kleine moeite.
Beter dan het hollandse zigzag beleid.
In Hendaye lopen we naar het Franse station waar we afscheid nemen en uitgezwaaid worden door Ellen. Het was een mooie week met zijn drieën, met veel leuke discussies, ook geinspireerd door Ywe’s reactie op het Blog. En natuurlijk ook serieuze, over de situatie van Mieke, de zus van Ellen die onverwachts ernstig ziek is geworden.
De weg gaat nu naar het zuid-oosten, richting Pamplona. We fietsen door uitlopers van de Pyreneën. Vandaag het eerste deel, langs de rivier Bidasoa, die eerst de grens tussen Spanje en Frankrijk vormt, en die ons tussen de heuvels door leidt. Het fietspad is in het begin rotsig en hobbelig. Maar verderop volgen goed bereidbare stukken en delen waar de weg gevolgd kan worden.
De omgeving is weelderig groen, heuvelachtig, schilderachtig, weer totaal anders dan eerdere delen. Soms doet het aan Zuid-Duitsland of Oostenrijk denken, met chalets en goene weiden.
Als we in het dorp komen waar we overnachten, Elizondo, zitten we voor het eerst ten zuiden van Carcassonne. Daarna zijn we namelijk weer naar het noorden gereden tot Bordeaux. San Sebastián ligt nog net iets noordelijker. Maar nu gaan we rap zuidelijker.