Naar Freiberg en Chemnitz

Gisteren zijn we dan op de fiets gestapt. Eerst een stuk door Dresden, daarna door de bergen en heuvelen, langs weides en koolzaadvelden en door bossen.
De route staat op Komoot, de fietsapp, als zwaar aangeduid, en dat klopte absoluut. Eerst 27 kilometer continu langzaam stijgen, en daarna stijle klimmetjes, afgewisseld met afdalingen, en dat over bospaden. De temperatuur kwam niet boven de 10°, de tegenwind was af en toe ijzingwekkend, en dat we niet zozeer regen maar hagelbuien over ons heen kregen was geen eens verrassend.
Mijn knieën en ook de benen in het algemeen werden flink op de proef gesteld. Maar Freiberg werd gehaald.
Freiberg is een oude mijnstad, waar ook zilver werd gevonden. De mijnbouw heeft geleid tot een mijnbouwuniversiteit en veel kennis op het gebied van chemie en techniek. Niet een stad die je niet kunt missen.
Vandaag zijn we doorgereden naar Chemnitz, vroger ook Karl Marxstad geheten. De eerste 15 kilometer waren weer net als gisteren met stijle heuvels, frisse wind tegen, al merk je dat het iets minder koud begint te worden. Persoonlijk had ik het na die 15 kilometer wel gehad, met knieën en benen die wilden stoppen. Na een korte pauze en wat koekjes zijn we toch maar verder gegaan. Wel hadden we de hellingen van 10% en 11% van meer dan een kilometer lang vervangen door een mooie fietspad langs het spoor en een riviertje stroomopwaarts. Dat begon weer op een normale fietsvakantie te lijken.
Het laatste stuk mochten we nog even klimmen en vervolgens afsalen in Chemnitz.
Hier hebben we een eerste kennismaking met het centrum gemaakt.
Maar integenstelling tot geruchten dat er verder niets is te doen in de stad, blijven we nog een dag om enkele van de mooie musea te bezoeken. Daarover volgende keer meer.