Terug op de Reitsmaroute. Weilheim in OberBayern

Na ons uitstapje naar München gaan we weer op weg naar het zuiden. Eerst nemen we afscheid van Henk, die ons de afgelopen twee weken heeft begeleid. Met vier overstappen hoopt hij vanavond rond een uur of zeven aan te schuiven bij de Goudse aardappelen.

Wij hebben vervolgens München verlaten. Dat duurde wel even, want de stad is redelijk uitgestrekt. Na meer dan een uur kwamen we 'buiten' te rijden. Enkele plaatsjes verder werd het geleidelijk heuvelachtig en bebost.

De stukken langs de Pilzensee en Ammersee zijn het meest aantrekkelijk. Aan de oever van de Ammersee, die behoorlijk touristisch is, kun je prachtig zitten en lunchen. Bij het volgen van het pad langs de Ammersee reden we ons vast in het meer, dus daar konden we een stukje op onze schreden terugkeren.

Het was een droge dag die fris begon, maar na anderhalf uur kwam de zon door en werd het lekker warm. Op een gegeven moment kregen we ons volgende doel in beeld: de uitlopers van de Alpen

Het hotel in Weilheim ligt in het hartje van de stad. Daarmee zijn we weer op de Reitsmaroute teruggekeerd. In de tussentijd hebben we een paar dagen op Googlemaps moeten vertrouwen. Dat ging overigens voortreffelijk.

Nu kunnen we ons opmaken voor de laatste rit uit boekje 1, dat tot Garmisch Partenkirchen gaat. En, nee, we gaan daar niet schansspringen.