Puebla, zijn kerken en zijn eten

Van Tehuacan naar Puebla, de vierde stad van Mexico. Het telt zo’n drie miljoen inwoners, al lijkt het niet een te grote stad.
Onderweg waren er langs de goed onderhouden tolwegen diverse forse wegwerkzaamheden. De infrastructuur van Mexico beweegt zich zeer in de goede richting.
Waar het een rit van nog geen twee uur was, hebben we de nodige tijd om de stad gelijk te verkennen. De stad is, zoals al de spaanskoloniale steden aangelegd volgens een recht toe recht aan rasterwerk. Straten tellen van 1 tot en met heel erg veel, en dan oost, west, noord en zuid. Vlak bij ons hotel bevindt zich het centrale plein, de Zócala. Daar is ook de Kathedraal van de stad te vinden, de op een na grootste van Mexico. Naast deze zij  er nog een reeks aan kerken in de stad.
Er lopen enkele lange autovrije straten door het centrum, wat het verblijf aangenaam maakt. 
Puebla staat bekend om zijn eten, de mole, een door de nonnen ontwikkeld gerecht bestaand uit talloze lokele kruiden en ingrediënten. Sowieso zijn de tacos en andere gerechten veel lekkerder dan elders in Mexico. Zie de foto’s van Aron achter zijn enchilades. We hebben zowel heerlijk geluncht als gedineerd, al werden we wel afgezet met een veel te duur glas wijn.
Op de tweede dag zijn we weer een rondje gaan lopen, hebben de kerk van Sante Angel Custodio, de Kathedraal en de Biblioteca Palafoxiana bezocht, alvorens ons eerste kopje koffie op een terras van de vakantie te hebben genuttigd. Dat was tegeneover een grappig stoplicht (zie de video).
In de middag hadden we een voedseltour. Een lokale gids, Maria, nam ons mee lans diverse eettentjes, kraampjes en de markt, waar we meer dan veel te eten kregen, ook al namen we iedere keer een halve of derde dijg wat we aangeboden kregen. Ter afsluiting een digestive, gemaakt van gedroogde rozijnen en nog wat ingrediënten. Best lekker, maar ondanks dat hoeven we vanavond niet uit eten te gaan. Eerst dit maar eens verwerken.