Luxemburg

Luxemburg. Dat is een beetje thuiskomen. Vooral de rit van vandaag. Zo’n 50 kilometer vlak, over wegen langs de rivier de Sauer, maar vooral over het fietspad langs de Alzette. Een lang stuk vlak fietspad zoals je dat toch vooral in Nederland hebt. Maar dus ook hier. Ok, het begon met een klimmetje van zo’n 20% van de plaats van overnachting naar de web, en het eindigde met een groot hoogteverschil in de stad Luxemburg zelf. Maar die laatste stijle klim hebben we gedaan met behulp van een lift, die ons uit het dal op stadshoogte bracht. De lift ziet er gloednieuw uit, en kan 66 personen (pre Corona) omhoog of omlaag brengen, en dus ook twee personen met hun fiets. Dat scheelde een akelige klimpartij. Vanuit de lift heb je onderweg naar boven een prachtig zicht door de panorama ramen. Je bent in een vloek en een zucht boven en als je uitstapt kijk je over het dal en de stad uit.
De route was weer mooi, langs groene bebossing en velden (ja voordeel van de regen is dat het er lekker groen uit zien). Het is droog gebleven en naar mate de ochtend vorderde liet de zon zich allengs meer zien. Geen warme, maar wel een mooie dag

En dan natuurlijk de rood wit blauwe vlag die overal wappert. En het standbeeld van Willem 2, die ook groothertog van Luxemburg was tot 1849. Ook Willem 1 en 3 waren groothertog, tot dat in 1899 klaar was omdat er geen mannelijke opvolging was (…).

Morgen gaan we de stad bekijken, en dan zal er wellicht nader verslag worden gedaan.

Voor nu hebben we het tweede deel van de reis voltooid. De Ardennen zitten erop, straks komen Ellen, de Elzas en vooral de Vogezen. De stand is 512 km, in acht fietsdagen.