Langs de waterwerken van Riquet en Vauban

Het stuk naar Carcassonne hadden we in drieën geknipt. Dit om de afstanden rijdbaar te houden. Vandaag waren het weer 70 km, over mooie paden en hobbelige jaagpaden. De combinatie van slecht wegdek en tegenwind, valt niet mee. Het tempo ligt dan ook een paar km per uur lager.
Het is tegelijkertijd een heel mooie etappe, waarbij we langs verschillende bijzondere waterwerken zijn gekomen. Enkele aquaducten, die echt ongelofelijk zijn. Ver boven het omliggende land en de rivier die daardoor stroomt, gaat het kanaal door een hoger liggend aquaduct. Op de foto lastig vast te leggen. Je moet wel visionair en durfal zijn om zoiets voor elkaar te krijgen.
En dan de sluizen. In de Doubs waren we er al tallozen tegen gekomen. Bij de Rhône idem. Maar dit soort sluizencomplexen, waarbij er twee of drie verdiepingen zijn, zijn echt verbazingwekkend. Gisteren waren we natuurlijk al langs de negenvoudige sluis gekomen, nu een drieverdiepingen sluis. Daarvoor stap je wel van je fiets af.
Een plaatsje dat we passeren heet Le Someil. Het is super toeristisch. Er is onder andere een drijvende kruidenier. Maar bijzonder is een verder niet opvallende toren, die je zou laten doorgaan voor watertoren. Hij is echter gebruikt voor ijsopslag, het is dus een IJstoren.
De zon is wel aanwezig, maar er ligt ook een wolkendekje dat het dragelijk houdt. Met de forse wind is de warmte vandaag niet de grootste uitdaging. Dat is wel die wind en het wegdek.
Als we Carcassone binnen rijden voelen we onze benen dan ook. Tijd voor een rustdag!