Het Alcazar

Iedere keer als je denkt dat het niet veel bijzonderder kan worden, word je toch weer verrast. De kathedraal van Bordeux was zo’n ding, dan de kathedraal van Toledo, en vandaag het Alcazar.
Het Alcazar is het door de katholieke koningen gebouwde en bewoonde paleis in Sevilla, maar waarbij zeer veel moorse invloeden zijn terug te zien. Doelbewust zo gerealiseerd door Pedro 1, die niet zo barmhartig was jegens zijn tegenstanders, waaronder diezelfde vertegenwoordigers van het kalifaat. Maar de culturele invloed van de Islam liet hij zich graag aanleunen, en is een belangrijk motief in het hele paleis.
Zie de foto’s om de rijkdom aan kamers en ruimten te kunnen inschatten. Natuurlijk kunnen afbeeldingen van ontdekkingen en veroveringen niet ontbreken. Er hangt een vijfluik van Alejo Fernando, met de eerste uitbeelding van de nieuw ‘ontdekte’ en veroverde gebieden, de America’s. Met onder andere Christoffer Columbus in de wolken, die enkele jaren voor dit schilderij was overleden.
En de opvolgende koningen en koninginnen hielden ook van mooie tuinen. Het zijn prachtige parken waar het ook met het warme weer, heerlijk toeven is.
Het Alcazar is zeker een mededinger naar de titel ‘hoogtepunt’ van onze reis, met zijn veelzijdigheid, de moorse invloeden, de uitgestrekte en heerlijk groenen tuinen.
Later op de dag zijn we een vervolg stadswandeling gaan maken, die ons naar de overkant van de Guadalquivir bracht, in het Magellaan park (niet heel bijzonder) en de wijk Triana (gezellig, maar evenmin overdreven bijzonder). Na terugkeer naar de kant waar wij vertoeven zijn we het Maria Luisa Park in gegaan. Dat is weer vlak bij het Alcazar.. en ook zo mooi. In het park ligt de Plaza España, met zijn prachtige tegelwerk met afbeeldingen van bijzondere gebeurtenissen in de verschillende steden van Spanje. Het is een lust voor het oog, net als de overheidskantoren die er bij staan. Magnifiek

Tussendoor hebben we ons met ander zaken moeten bezig houden. Want Sevilla is onze laatste grote zuidelijke plaats waarheen we zijn gefietst.
En we hebben ons moeten buigen over de terugweg. En dat is geen sinecure. De treinkaarten zijn zeer schaars, en erg aan de prijs. En als je even niet oplet, dan zijn de laatste kaarten ook niet meer verkrijgbaar.
De fiets meenemen is al helemaal niet aan de orde, de thuisbezorg service is er, maar ook aan de prijs. Exit optie trein.
Het alternatief Bus heeft soortgelijke bezwaren. Duur, onzeker of de fiets mee kan, vaak overstappen.
Kortom, een ander alternatief is in beeld gekomen. We vliegen op 26 oktober a.s. vanaf Valencia, met medenemen van de fietsen.

Als we hier klaar zijn met Sevilla en het natuurgebied Nationaal Park Doñana, waar we naar toe fietsen, huren we in Sevilla een auto en gaan van daaruit naar Ronda en Valencia. Veel wikken en wegen en geregel. Maar nu gaan we ons weer richten op het fietsen en reizen.